Basmane Garı

     
     

      Bazı anlar vardır.
      Varlığını eksik bırakır sevi,
      varlığının yitiminin bir başlangıç noktası varsayılabilir.
      Kaybettiklerinin arkasından ağıt yakmayı bırakırsın,
      her şey, herkes bir bir giderken artık korkulacak bir şey kalmadığının idrakına varırsın.
      Hiçbir şeyi olmayan, korkmaya lüzum görmez.
      Sızıya tebessüm etmek sıradanlaşır.
      Bir çocuk var sevi
      tasvir edebilmek isterim.
      Yanına aldığı kırmızı bisikletiyle,
      yüzündeki munzur gülümsemeyle,
      dizleri çamur lekesi sarı pantolonuyla.
      Aslında bir çocuk var sevi.
      Basmane garında
      sekiz yaşında, saçları kısa ve kabarık küçük bir kız.
      Öylesine küçük.
      Oturduğu banktan ayaklarını sarkıtıyor.
      Kerpiç duvarlar arasında aceleci ve müphem bir vedanın dakikalarını sayıyor.
      Minik avuç içlerinde devasa bir hoşçakal ile çocukluğuna el sallıyor.
      Çocukluk ne zaman o banka denk gelsem ayaklarını sarkıtmış,
      ve hiç,
      bir yangın artığı olarak oradan ayaklanmamış gibi gülümsüyor.
      Bazı anlar vardır sevi,
      keşke olmasalar.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ruh

Resim
İçinde kıvrılan ve büzüşen bir ruh kederin hararetiyle çoraklaşan ve yumru halini alan her nefes alışta. Fani bedende oradan oraya savrulan çıkış yolu arayan. Hakikate kavuşturacak olan bedbaht bir çaba ile bedeni çürüten. Bir ruh ki kendini fark ettirmeyen ondan saklanan. Ölüm soğukluğuna tanık ve yüzleşme korkusuyla ürperen. Deli divane bir ruh, acının her bir yanına toslayan çarptığı her yerde bir parçasını bırakan ve dağılan karahindiba gibi. Bir ruh ki kayıp parçalarıyla, eksikliğiyle dahi kendini hiçbir yere sığdıramayan.  
Devamı

Ölü Yaprak Övüncesi

Resim
  Ben bir bataklığın etrafında ölü yaprakları topluyorum Feridun, Dünyanın ve kendimin ölü parçalarını biriktiriyorum. Elimde olan yaşam kalıntısıyla uzanarak meşe ağaçlarının arasına, dans ediyorum Zaman acı ile kıvranıyor karşımda Ben dans ediyorum. Ben kıvranıyorum, Uzaktan bakıyorlar sükunetle dans ediyorum. Tenim ölüm soğukluğuna yakın, İçten dışa bir üşüme bu, tenime cereyan ediyor İçimdeki ölümün soğukluğu Bu soğukluğun dışavurumu. Zaman ve ben Feridun, acıyla ve ahenkle kıvranıyoruz. Ölü yapraklar serp üzerime ve rüzgara bırak, Onlar için yas tutacağım Ölü yaprakların kıymeti bilinmiyor Dağılıyor ve ölüyorlar birer birer insan gibi Parçalanıyor ve toprağa karışıyorlar birer birer insan gibi. İnsan bir yaprak parçası olabilme lüksüne erişebilmişse ne büyük talih! Parçalandığında fark edilebilir, Oysa insanın çatlakları kendine bile görünmez olur kimi zaman Bir dahaki sefere Feridun, bir yaprak parçası olarak zuhur edeceğim dünyaya Ve bil
Devamı

Sessizliğe Güzelleme

Resim
Mutluluk elde edilebilir bir şey mi Feridun ? Yoksa arasam her yeri karış karış bulabilir miyim derinliklerde bir yerlerde? İçimdeki tatminsizlik peki, beni böylesi arsız kılan geçer mi dersin ? peki şu yaşam illetinin içinde bitmek bilmeyen hırsım, beni böyle heba eden, o geçer mi ? Bir o kadar vurdumduymaz oluşum, kâle almayışım bunca şeyi ve iki zıtlık arasında kalan bir ben öylesine debelenen, bunun bir sonu var mı ? Plath'in dediği gibi kurşun geçirmez bir kızım. Lakin biliyorum, bir gün infilak edeceğim zihnimin kasıtlı eylemleriyle .Sadece  kavramak, algılamak istiyorum kafamın içindeki bu zıtlıkların, soruların cevaplarını ve bir o kadar da ifade edebilmek bunları. Karasu'nun dediğine bakılırsa, anladığının bütün ağırlığını beyninde duymak, ellerinde, kollarında, damarlarında duymaktır kavramak. Ben bir tüy kadar hafifim ve ifade etmek bazı şeyleri sınırlar çiziyor insanın kelâmına. Sana aklımın, zihnimin köşesinde savrulup duran birkaç resimden bahsetmek isterim Fer
Devamı