Ölü Yaprak Övüncesi

 

Ben bir bataklığın etrafında ölü yaprakları topluyorum Feridun,

Dünyanın ve kendimin ölü parçalarını biriktiriyorum.

Elimde olan yaşam kalıntısıyla uzanarak meşe ağaçlarının arasına, dans ediyorum

Zaman acı ile kıvranıyor karşımda

Ben dans ediyorum.

Ben kıvranıyorum,

Uzaktan bakıyorlar sükunetle dans ediyorum.

Tenim ölüm soğukluğuna yakın,

İçten dışa bir üşüme bu, tenime cereyan ediyor

İçimdeki ölümün soğukluğu

Bu soğukluğun dışavurumu.

Zaman ve ben Feridun, acıyla ve ahenkle kıvranıyoruz.

Ölü yapraklar serp üzerime ve rüzgara bırak,

Onlar için yas tutacağım

Ölü yaprakların kıymeti bilinmiyor

Dağılıyor ve ölüyorlar birer birer insan gibi

Parçalanıyor ve toprağa karışıyorlar birer birer insan gibi.

İnsan bir yaprak parçası olabilme lüksüne erişebilmişse ne büyük talih!

Parçalandığında fark edilebilir,

Oysa insanın çatlakları kendine bile görünmez olur kimi zaman

Bir dahaki sefere Feridun, bir yaprak parçası olarak zuhur edeceğim dünyaya

Ve bileceğim ölüm mevsimimi,

Ve kopacağım dalımdan savrulacağım, parçalara bölüneceğim elbet

Lakin düşünsene, ne büyük sevinç!

Ne büyük hasrettir, yaranı ve parçalanmışlığını olanca berraklığıyla göstermek.

Söylediklerime bakma,

Lafazanlık ediyorum ben, umarım ki gelişim olmasın bir daha

Kokuşmuş ruhların irinli yaralar gibi kökünü kazıdığı bu dünyaya.